In een stad als Lissabon moet je uitkijken waar je stapt. Heuvel op, heuvel af, trapjes hier, trapjes daar, steegje in, tunneltje uit. En dan zijn er natuurlijk nog de vele miradouros, uitzichtpunten waar je een panoramisch zicht op de stad, de Taag en de Alentejo hebt. Maar ook als je door de stad wandelt en gewoon om je heen kijkt, is er veel te zien. José Saramago schreef De stad der zienden als een soort vervolg op De stad der blinden. Hierbij daarom een kleine selectie van beelden waarbij mijn ogen en camera even bleven hangen. Omwille van de lichtinval, de zwierige lijnen, de verrassende setting of een treffende symmetrie. Allemaal niet eens zo typisch voor Lissabon, en toch wel echt Lissabon.
Bekijk ook de twee andere berichten in deze reeks: Lisboa, chove chuva en De stad der blinden.